Όσο όμως κι αν η Έβελυν Μουρελάτου νοσταλγεί το Χριστουγεννιάτικο, χιονισμένο Μόντρεαλ των παιδικών της χρόνων, το 1986 την ξελόγιασε ο ελληνικό καιρός, «η δυνατότητα να μπορείς να πίνεις έξω καφέ σχεδόν όλο τον χρόνο».
Έτσι, έπειτα από σπουδές Αγγλικής Λογοτεχνίας και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα, αλλά και μετά από μια αξιοπρόσεκτη διαδρομή στον δημόσιο τομέα ως λογογράφος, η νεαρή Έβελυν αποφασίζει να μεταναστεύσει στη χώρα καταγωγής της.
Συχνά τη ρωτούν, αν το έχει μετανιώσει. Η απάντηση της είναι αφοπλιστική. «Ποτέ· γιατί στην Ελλάδα αφιερώθηκα στη διδασκαλία, που είναι η κλίση μου». Οι μαθητές της την αγαπούν για την αυθεντική, καθαρή προφορά της και δεν διαμαρτύρονται για τον όγκο του homework που η Έβελυν τους ζητάει από μάθημα σε μάθημα.
«Στόχος μου είναι να τους μάθω Αγγλικά όχι απλώς την τεχνική για να περάσουν τις εξετάσεις για ένα δίπλωμα Αγγλικών» καταλήγει. «Την επόμενη μέρα θα κληθούν ως επαγγελματίες να συνομιλούν και να επικοινωνούν γραπτά με το εξωτερικό και θα πρέπει να είναι άψογοι!»