Φροντιστήρια ξένων γλωσσών ή Ιδιαίτερο μάθημα;

«Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Κινέζικα, μπαλέτο, κολύμβηση, ρομποτική και σκάκι… Ουφ, πώς να τα προλάβουμε όλα σε πέντε απογεύματα;» Είναι αρχές Σεπτεμβρίου και η παραπάνω συζήτηση πραγματοποιείται όλο και πιο συχνά μεταξύ των γονέων. Ο χρόνος περιορισμένος, τα χρήματα εξίσου, αλλά η διάθεση να προσφέρουν ό,τι καλύτερο στα παιδιά τους παραμένει αμείωτη. Στην προσπάθεια, ωστόσο, να ιεραρχήσουν τις εξωσχολικές δραστηριότητες βάσει της μακροπρόθεσμης ωφέλειας που θα επιφέρουν στους σημερινούς μαθητές και μελλοντικούς επαγγελματίες, οι γονείς κάνουν «εκπτώσεις».

Η συνηθέστερη είναι η συμπίεση του χρόνου διδασκαλίας των ξένων γλωσσών από τρεις σε μία ή δύο φορές την εβδομάδα και η επιλογή του ιδιαίτερου, για να περιοριστούν οι διαδρομές και να εξοικονομηθεί χρόνος. «Μια καλή κοπέλα που τώρα σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο, έρχεται σπίτι σου και την πληρώνεις τα μισά απ’ όσα θα έδινες σε ένα από τα αξιόπιστα φροντιστήρια ξένων γλωσσών». Αυτή είναι η κλασική επιχειρηματολογία που αναπαράγεται κάθε Σεπτέμβρη στα πηγαδάκια των γονέων, πριν επιλέξουν ανάμεσα σε ένα ιδιαίτερο ή κάποιο από τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Οδηγούνται, ωστόσο, οι μαθητές από διαφορετικούς δρόμους, στο ίδιο αποτέλεσμα;

«Κάναμε για χρόνια ιδιαίτερα μαθήματα στα δύο μας παιδιά, κυρίως λόγω της επιμονής της συζύγου μου, που δεν άντεχε τα «πέρα- δώθε» θυμάται ο Γιάννης, «όμως αποφασίσαμε να παραμερίσουμε την άνεση μας και να δράσουμε πιο μεθοδικά, ειδικά επειδή ο μεγάλος γιος μας πίεζε, ισχυριζόμενος ότι βαριέται στη διάρκεια του ιδιαίτερου μαθήματος και επιπλέον είχε αποτύχει στις εξετάσεις για το Proficiency». Η οικογένεια είχε ακούσει για κάποιο φροντιστήριο ξένων γλωσσών στη γειτονιά, που διέθετε ολιγομελή τμήματα και native speaking καθηγητές, οπότε αποφάσισε να τον εγγράψει εκεί.

«Η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, καθώς αποδείχθηκε ότι και τα δύο μας παιδιά είχαν μείνει πίσω σε σχέση με τα χρόνια που είχαν διδαχθεί την κάθε γλώσσα, οπότε κλήθηκαν να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια» επισημαίνει. Οι γονείς διαπίστωσαν πλήθος διαφορών σε σχέση με το ιδιαίτερο μάθημα. «Μέχρι τότε τα παιδιά μας δούλευαν με ένα – δύο βιβλία και φωτοτυπίες – αμφιβόλου τελικά προελεύσεως, ενώ στο φροντιστήριο είχαν πέντε βιβλία», εξηγούν. «Ξέραμε ανά πάσα στιγμή τι είχαν για διάβασμα, τι είχαν διδαχθεί μέσα στην τάξη, τι επίδοση είχαν στα διαγωνίσματα, αν είχαν προσέλθει διαβασμένα, αν είχαν καλή συμπεριφορά….». Δουλεύοντας συστηματικά, τελικά τα δύο παιδιά πέτυχαν τον στόχο τους.

«Όταν ο γιος μου ξεκίνησε Αγγλικά σε ένα από τα γνωστά φροντιστήρια ξένων γλωσσών, ο ίδιος ήταν πολύ αρνητικός και εγώ ιδιαίτερα επιφυλακτική» αναφέρει η Άννα, καθώς «είναι γενικά άτολμος ως χαρακτήρας». Ωστόσο, η απόφαση μετάβασης από το ιδιαίτερο μάθημα στο ομαδικό αποδείχθηκε σωστή. «Η αλλαγή φάνηκε γρήγορα: ήδη από την πρώτη μέρα η καθηγήτρια Αγγλικών τον ενθάρρυνε να μιλήσει μέσα στην τάξη, ενώ το υψηλό επίπεδο των υπόλοιπων μαθητών τον ανάγκασε να διαβάσει περισσότερο». Παράλληλα, το εκπαιδευτικό προσωπικό εντόπισε κάποιες μαθησιακές δυσκολίες του μαθητή, που σε ένα βαθμό έχουν ήδη ξεπεραστεί. «Ο γιος μου έδειξε μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη γλώσσα σε σχέση με την περασμένη χρονιά που έκανε ιδιαίτερο, ίσως σε αυτό συνετέλεσε και η χρήση οπτικοακουστικού υλικού μέσα στην τάξη» παρατηρεί η μητέρα του, Άννα. Επίσης, «έχουν βελτιωθεί τα προφορικά του και έχει κάνει φίλους, με τους οποίους μάλιστα μιλάνε στα Αγγλικά, όπως βλέπω κάθε φορά που πάω να τον παραλάβω».

Οι ισχυρισμοί της Άννας ερμηνεύονται επιστημονικά. Η μάθηση μέσα στην ομάδα, σύμφωνα με τη θεωρία του εποικοδομισμού, υποστηρίζει την ομαλή ψυχοκοινωνική και προσωπική ανάπτυξη των μελών της. Όπως σχολιάζει ο Νικόλας, μαθητής που προ διμήνου πέρασε τις εξετάσεις για το Proficiency, «στο ομαδικό η δουλειά για τον μαθητή βγαίνει γρηγορότερα και πιο ευχάριστα από το ιδιαίτερο, η διάδραση είναι μεγαλύτερη: ακούμε και μια δεύτερη άποψη εκτός από τη δική μας, μαθαίνουμε και από τη δασκάλα αλλά και από τον συμμαθητή μας, επικοινωνούμε μεταξύ μας και συμμετέχουμε πιο ενεργά».

Ωστόσο, το μάθημα στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών υπερέχει και για έναν επιπλέον λόγο σε σχέση με αυτό του ιδιαίτερου μαθήματος: υπάρχει διαφάνεια στην εκπαιδευτική διαδικασία, αξιολόγηση και έλεγχος των διδασκόντων, οργάνωση της διδακτέας ύλης, επικαιροποίηση των εγχειριδίων και ανανέωση των εκπαιδευτικών εργαλείων. «Στο φροντιστήριό μας επιλέγουμε βιβλία διδασκαλίας, πιστοποιημένα από έγκριτα κολλέγια και πανεπιστήμια, αντιστοίχως προτείνουμε στους μαθητές πτυχία με διεθνές κύρος» τονίζει ο Δημήτρης Σιούντρης, διευθυντής του Siountri School, «το διδακτικό προσωπικό είναι έμπειρο, προσλαμβάνεται με αυστηρά κριτήρια, αξιολογείται και επιμορφώνεται συνεχώς».

Οι ώρες διδασκαλίας μοιραία υπερβαίνουν αυτές του ιδιαίτερου μάθηματος, καθώς περιλαμβάνουν και επιπλέον δραστηριότητες, όπως το Book Club, Τμήματα Συνομιλίας, Drama Club, Tutoring Class. Μπορεί σε κάποιους γονείς να ακούγονται αυτά «πολυτέλειες» ή «έξτρα κόπος», καθότι συχνά πραγματοποιούνται Σαββατοκύριακο, όμως αυτά είναι που κάνουν τη διαφορά, αφού προσφέρουν στον μαθητή όχι απλές γνώσεις γραμματικής, αλλά άνεση στην προφορική επικοινωνία και γνωριμία με την κουλτούρα και την ιστορία κάθε χώρας, κάτι που συχνά στο ιδιαίτερο μάθημα παραλείπεται. «Όταν ως φοιτητής κληθεί να δώσει προφορική συνέντευξη σε κάποιο καλό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, θα αναδειχθούν οι γνώσεις του σε θέματα πολιτισμού και ιστορίας της χώρας και μέσω αυτών θα κερδίσει τις εντυπώσεις», καταλήγει ο Δημήτρης Σιούντρης.

«Ήθελα από καιρό να μάθω Ιαπωνικά, η εταιρεία μου συζητούσε για μια σημαντική ανάθεση έργου στο Τόκυο και ήθελα οπωσδήποτε να συμμετάσχω στην ομάδα» διηγείται ο αρχιτέκτονας Δημήτρης, «άλλωστε, μου άρεσε από νεαρή ηλικία ό,τι είχε σχέση με anime και manga». Λαμβάνοντας υπόψη το απαιτητικό του πρόγραμμα ως εργαζόμενου ενήλικα επέλεξε να ξεκινήσει μαθήματα ιαπωνικών με μια Ελληνίδα καθηγήτρια, έναντι χαμηλής τιμής. Η επιλογή όμως του ιδιαίτερου μάθηματος τελικά δεν τον δικαίωσε. «Το χιλιομετάνιωσα, γιατί και τον χρόνο μου έχασα και δεν πρόλαβα την προθεσμία για να πάρω το πρώτο πτυχίο, οπότε δεν έθεσα υποψηφιότητα για το έργο που ήθελα» σχολιάζει.

Έπειτα, ένας φίλος του συνέστησε ένα από τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών όπου διδάσκουν native speaking καθηγήτριες και προσφέρουν και μαθήματα καλλιγραφίας. «Ήταν λίγο πιο ακριβά από το ιδιαίτερο μάθημα, αλλά τελικά άξιζε και με το παραπάνω! Σ’ ένα χρόνο έμαθα όσα δεν είχα μάθει σε δύο, και μάλιστα συνειδητοποίησα κάποια λάθη στην προφορά που έκανα πριν. Φυσικά πέρασα τις εξετάσεις για τo N5, όμως ενθουσιάστηκα τόσο με τον ιαπωνικό πολιτισμό, που σύντομα σχεδιάζω ένα ταξίδι στην Ιαπωνία!» καταλήγει ο Δημήτρης.

Προτού κανονίσετε το φετινό πρόγραμμα του παιδιού σας, αναλογιστείτε ποιες είναι οι πραγματικές προτεραιότητες για το μέλλον του. Η άθληση και οι τέχνες συμβάλλουν καθοριστικά μεν στην εξέλιξή του, ωστόσο πολύ σπάνια ανοίγουν επαγγελματικούς δρόμους. Δεν ισχύει όμως το ίδιο με τις ξένες γλώσσες, που αποτελούν προαπαιτούμενο για μια αξιόλογη καριέρα στην παγκοσμιοποιημένη αγορά εργασίας. Πράγματι, τα δρομολόγια και οι ώρες θα είναι περισσότερες, όλα όμως είναι θέμα οργάνωσης. Ως προς το οικονομικό δε, προσφέρονται σημαντικές εκπτώσεις τόσο στη δεύτερη ξένη γλώσσα όσο και στο δεύτερο παιδί της οικογένειας.

Πάρτε τώρα τη σωστή απόφαση για το μέλλον του παιδιού!