Η Ναταλί Χιντήρογλου γεννήθηκε μες στα Γαλλικά! Η γιαγιά της έζησε για 40 χρόνια στο Καμερούν ενώ ο πατέρας της μεγάλωσε εκεί ως τα έξι του χρόνια. «Τα Γαλλικά ήταν ανέκαθεν μες στην καθημερινότητά μου, αφού όλοι μες στην οικογένεια, μιλούσαμε και τις δύο γλώσσες. Οι αφηγήσεις της γιαγιάς από την Αφρική, αλλά και όλα τα νέα των θείων μου που ζουν στη Γαλλία, η παρέα με τα ξαδέρφια μου, όλα συνετέλεσαν στο να αγαπήσω βαθιά τη γλώσσα από πολύ μικρή ηλικία» μας εξηγεί η ίδια.
Έχοντας βιωματική σχέση με τα Γαλλικά, ξεκίνησε να διδάσκεται συστηματικά από τη β’ δημοτικού αναπτύσσοντας επί της ουσίας μια σχέση ζωής με τη γλώσσα. «Εκείνη την εποχή πολλοί Έλληνες από την Καβάλα, τη Ρόδο, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα είχαν επιχειρήσεις στο Καμερούν. Αυτή η κοινότητα έκανε πάντα διακοπές στην Ελλάδα και όλα τα καλοκαίρια μας τα ζούσαμε στα… Γαλλικά».
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που επέλεξε τη Γαλλία για το Erasmus όσο σπούδαζε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Ποιες ήταν οι πρώτες δικές της προσλαμβάνουσες από την αγαπημένη της χώρα, που τώρα ζούσε επιτέλους από κοντά; «Μου έχει κάνει εντύπωση το πως οι Γάλλοι έχουν κατακτήσει την ευγένεια, που είναι χαρακτηριστικό της καθημέρινοτητάς τους. Ακόμη κι όταν πας να αγοράσεις μια μπαγκέτα από τον φούρνο θα πουν “Βonjour madame, Βonjour monsieur” και θα το εννοούν. Στη Γαλλία απέκτησα μια πιο οργανωμένη καθημερινότητα (η φοιτητική εστία φρόντισε ακόμη και να με ενημερώσει για δικαιώματα που δεν γνώριζα όπως για παράδειγμα το επίδομα ενοικίου κλπ), υπήρχε υποδοχή και βοήθεια και ένα γενικά δομημένο σύστημα στο οποίο λειτουργούν όλα αποτελεσματικά».
Εικόνα που ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια των σπουδών και επιμόρφωσης της Ναταλί στα Πανεπιστήμια της Λυόν και της Σορβόννης αντίστοιχα. «Οι άνθρωποι στον δρόμο είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν, ενώ, ας μην ξεχνάμε, πρόκειται για έναν λαό που αφενός έχει αποδεχθεί πράγματι τη διαφορετικότητα, αφετέρου χαρακτηρίζεται από φιλελεύθερες απόψεις. Προσωπικά βιώνω τη Γαλλία ως μια χώρα που σέβεται τα δικαιώματα των ανθρώπων. Εκτίμησα και εκτιμώ τις ίσες αποστάσεις που κρατά η επίσημη εκπαίδευση στα σχολεία και την ίση μεταχείριση στα ζητήματα που διαφοροποιούν τους ανθρώπους» εξηγεί η Ναταλί.
Τα βιώματα της, οι αφηγήσεις των συγγενών της και η αγάπη της για τη γαλλική κουλτούρα γίνονται η δύναμη της στο μάθημα της Ναταλί. Πώς μπορεί τελικά ένας καθηγητής να μεταλαμπαδεύσει το πάθος του για μια γλώσσα στους μαθητές του; «Πιστεύω ότι είναι τελικά θέμα προσωπικότητας και κυρίως πως έχει κατασταλάξει η γλώσσα στην ψυχή ενός ανθρώπου, ποια συναισθήματα τρέφει ο ίδιος με τη γλώσσα. Γιατί αν ο δεσμός του έχει βάθος, αυτόματα το εκπέμπει στους μαθητές του με κάθε αφορμή, με κάθε παράδειγμα, με κάθε αναφορά. Ξέρετε, όταν μιλάω στα παιδιά για τη Γαλλία, κάθε φορά ταξιδεύω κι εγώ σε μία ανάμνηση, σε μια στιγμή. Ίσως γι’ αυτό και τα παιδιά αρχίζουν να αγαπούν τόσο τη γλώσσα. Προσωπικά, θα ήθελα να είμαι μόνο η αφετηρία για τους μαθητές μου, που εύχομαι να ξεκινήσουν τη δική τους διαδρομή στη γλώσσα και στον πολιτισμό της» μας εξηγεί.
Το μυστικό της διδασκαλίας κρύβεται για τη Ναταλί στην απλούστευση. Όσες περισσότερες γνώσεις αποκτά κανείς, όσο εμβαθύνει, τόσο ανακαλύπτει και τον καλύτερο δυνατό τρόπο να απλουστεύσει το μήνυμα προς τους μαθητές του. Στην ίδια αρέσει το μάθημα σε όλες τις ηλικίες των μαθητών, καθώς η καθεμία έχει τη χάρη της. Από τους μικρούς, ως τους εφήβους με τους οποίους δουλεύει συχνά στο μάθημα με σύγχρονα γαλλικά τραγούδια για παράδειγμα, ή με τους ενήλικες οι οποίοι μπορούν ανά πάσα στιγμή να επισκεφθούν τη Γαλλία.
Κι αν μπορούσε να μοιραστεί 1-2 tips για να εξοικειωθούμε ακόμα περισσότερο με τα Γαλλικά; «Θα πρότεινα σε όλους τους μαθητές, μικρούς και μεγάλους να επισκέπτονται τα γαλλικά βιβλιοπωλεία. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία έντυπου υλικού – από κόμιξ ως εφημερίδες, κλασική λογοτεχνία , ακόμα και παιχνίδια με κάρτες για τα παιδιά. Σίγουρα θα βρει ο καθένας κάτι που τον ενδιαφέρει. Έπειτα, πλατφόρμες, όπως το Netflix, αλλά και το Ertflix έχουν μεγάλη γκάμα πλέον γαλλικών ταινιών και σειρών. Μπορεί κανείς να δει ακόμα και αγγλόφωνες ταινίες με γαλλικούς υπότιτλους. Μάλιστα, αν πρόκειται για ταινία που έχει ξαναδεί κανείς, μπορεί να δώσει προσοχή στους υπότιτλους, που είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος να εξοικειώνεται με τη γλώσσα. Έπειτα, ως σχολείο, κάναμε μια υπέροχη ξενάγηση φέτος στο Μουσείο Γουλανδρή, ξενάγηση που έγινε στα Γαλλικά κι εύχομαι να διοργανώνουμε συχνά τέτοιες δράσεις».